Helaas krijg je als dertiger ook steeds meer te maken met familieleed, opa’s en oma’s die overlijden of ooms en tantes, ouders die al dan niet door ziekte komen te overlijden. Erg verdrietig omdat je het zo dierbare fysieke contact moet missen, de gesprekken en het dan alleen nog moet doen met goede herinneringen aan hen. Dat overkwam mij heel recent ook weer toen een oom van mij na een kort ziekbed overleed. Op de één of andere manier was het contact wat verwaterd en zagen wij hem de laatste jaren niet meer zo frequent als in mijn jeugd. De contacten bleven op het laatst beperkt tot de verjaardagen.
Authentiek blijven
Je moet weten dat mijn oom ongecompliceerd in elkaar zat, hij was zoals hij was; authentiek, ruwe bolster blanke pit, groot rechtvaardigheidsgevoel, familie voorop, ondeugend, ongenuanceerd en niet echt subtiele humor. Je wist dan ook precies wat je aan hem had. Hoewel we van mijn ouders hadden geleerd hem met oom aan te spreken had hij dan ook liever dat je gewoon Bert tegen hem zei.
En? Hejje schik?
Eén van mijn neven sprak een kort woordje tijdens de crematieplechtigheid en ging dertig jaar terug in de tijd. Uiteraard kwamen er herinneringen aan mijn jeugd naar boven. Mijn neef haalde herinneringen op aan mijn ooms experimenten met elektronische apparatuur die opvoedkundig misschien niet helemaal of ‘helemaal niet’ verantwoord waren. Voor jonge jongens zoals wij natuurlijk geweldig zo’n ondeugende oom, ondanks dat het ook erg gevaarlijk was. Zijn humor was ook op het randje van wat kon. Als de kinderen dan weer eens een lachbui kregen om zijn uitlatingen of zijn gedrag was dan ook steevast zijn reactie; “En? Hejje schik?” en na een instemmend ja van de zijde van de kids werd het door mijn oom afgesloten met “Goed zo jong!”. “Hejje” is overigens Arnhems voor; ”Heb je”.Mooie en rake opmerking van neef Sander.
Plezier in het leven belangrijk
Dat vond hij belangrijk, een beetje plezier in het leven. Dit blijft even hangen. In de kern draait het daar misschien wel om. Het is toch fijn om (zolang het kan) als kinderen onbezorgd door het leven te gaan. Onze kids moeten al zoveel, het begint al in groep 1 met een cito-toets. Wanneer er in de spraak een iets mindere ontwikkeling is wordt gelijk overgegaan tot logopedie. Wanneer de grove motoriek achterblijft bij dat van de gemiddelde 4-jarige volgt er fysiotherapie. Het liefst 1 of 2 sporten beoefenen, zwemles, daarnaast nog muziekles, meehobbelen in het drukke sociale leven van papa en mama en ga zo maar door. Oom Bert was geen doorsnee-burger, zijn jeugd was ook niet doorsnee, maar hij heeft altijd wel zijn eigen ding gedaan ook veel schik gehad in het leven, soms ook minder en mensen ook onopgemerkt geïnspireerd, zelfs nu nog.
Stilstaan bij je geluk
Ik wil het niet romantiseren, omdat de tijden nu eenmaal veranderd zijn, maar ik heb me voorgenomen toch nog meer stil te staan bij de leuke momenten en dat gevoel vast te houden. Het is toch fijn om te zien dat je kind lekker in zijn/haar vel zit en een beetje positief in het leven staat. Soms maar even niet volgens het boekje. De zorgen komen vanzelf wel op latere leeftijd. Ik weet zeker dat Oom Bert daarboven straks nog veel schik heeft. Dankjewel Bert!
Mooi blog Walter! Moet een mooie man geweest zijn die oom van jou! En z’n lessen heb je maar mooi opgepakt: aj moar schik hep!