Vaderdag voor iedereen

Jawel, morgen is het zover, vaderdag. Mijn oudste dochter (14) doet er niet meer aan mee. Niet alleen omdat het ten koste gaat van kleedgeld, maar pa heeft alles wat hij begeert. En dat is in materiële zin ook zo. Ik vind het eigenlijk ook commerciële onzin. Wat wel echt leuk is, is wat de kleintjes doen. Op school wordt geheimzinnig gedaan en de spanning al opgebouwd. Vol overgave wordt er geknutseld voor vader. Het is geweldig om een beschilderde steen te krijgen waar op staat “jij bent mijn kei”. Of een versierde snelhechter met de tekst “een map voor pap”.  Maar het fenomeen vaderdag heeft een andere kant, een kant waar ik tot voor kort niet bij stil stond.

Vaderdag voor iedereen

Op het parkeerterrein van de supermarkt trof ik vandaag een gescheiden vader. Heeft hij de kinderen dit weekend ? Als de verstandhouding met de moeder goed is, zal er wel een oplossing zijn, maar soms zijn de ouders niet echt meer ‘on speaking terms’. En dan ? Dan wordt je als vader wakker op zondagmorgen en vervolgens….

Vanmiddag komen mijn neefje en nichtje, sinds enkele maanden hebben zij geen vader meer. De afgelopen week zijn ze geregeld geconfronteerd met vaderdag. Gelukkig heeft de juf op school er goed aandacht aan besteed. Ze hebben iets gemaakt om op het graf te zetten. Daar ga je dan als weduwe van nog geen 40 jaar met je kinderen van 6 en 5 op zondagmorgen.

Doe mee !

Mijn schoonvader heeft zijn zoon verloren. Zelf net met pensioen, maar geen zoon meer. Gelukkig heeft hij naast zijn schoondochter nog 2 dochters en 2 schoonzonen, maar toch. Het is een moeilijke dag. Voor één  iemand is hij geen vader meer. Hoe oud je kinderen ook zijn, het blijven je kinderen. Ik probeer daarom zondag iedereen die een kind mist, of een vader mist even aandacht te geven. Een belletje, een praatje, een schouderklopje. Op die manier probeer ik een beetje van de liefde die in het kadootje van mijn dochter zit met anderen te delen. Doen jullie mee? Dan wordt het voor iedereen vaderdag.