Wachtend in de rij bij de Bruna valt mijn oog op het tijdschrift Linda. Door de winkelier handig in het zicht neergelegd op een rek onder de kassa. Ik heb net (in opdracht van mijn zoontje) een verjaardagscadeautje gescoord voor mijn vrouw, een ontzettend geinig mamaboekje waarin ze leuke gebeurtenissen uit haar ‘mamatijd’ kan vastleggen. Ik besluit het tijdschrift ook maar af te rekenen, misschien vindt ze dat ook wel leuk.
Feminiem
Thuis aangekomen leg ik het tijdschrift op het dressoir en tegelijkertijd ontwaar ik op het voorblad een verwijzing naar een artikel in het blad; ‘Papa boent de wc’. Heeej, zijn er mannen die dat doen…? De jas gaat uit en in een vlaag van verstandsverbijstering zoek ik het artikel op, tjonge; sta ik nu echt op het punt een vrouwentijdschrift te gaan lezen? Het artikel gaat over 6 mannen die vertellen over hun leven als huisman. Een eerste quickscan leert mij dat het mannen betreft waarvan de vrouw over het algemeen een goed betaalde en drukke baan heeft. Deze mannen zijn fulltime huisman en organiseren het huishoudelijke werk alsook het kinderproces. De mannen vervullen hun huishoudelijke taken vol overgave en genieten van de ‘vrijheid’ en de tijd met hun kinderen. Na de 6 verhalen te hebben gelezen blijft mijn gedachte even hangen; zou dat iets voor mij zijn en zou ik mijzelf in zo’n feminien model ook prettig kunnen voelen? Op mijn wekelijkse thuiswerkdag ervaar ik al een klein beetje hoe het is, ik breng de kids immers ‘s-ochtends naar het dagverblijf en naar school en haal ze aan het eind van de dag ook weer op. In mijn “pauze” schil ik de aardappels en snij ik de groenten vast voor het avondeten. Dat beetje extra aandacht dat je aan je gezin kunt besteden op zo’n dag geeft een ontzettend goed gevoel, het wordt ook gewaardeerd.
Masculien
Anderzijds vind ik het ook wel fijn om wat extra uitdaging te hebben, de hectiek in mijn job is ook iets dat bij mij hoort. Ook de contacten met bedrijven en andere interesante mensen prikkelen mij en zorgen ervoor dat ik mijn werk met voldoening doe. Dat wil ik ook niet missen. Ergens is het ook wel weer vreemd dat een verhaal als dit zoveel aandacht krijgt, alleen omdat het afwijkt van de enigzins ‘masculiene’ standaard. In deze maatschappij moet het toch eigenlijk niet uitmaken wie er voor het inkomen zorgt en wie verantwoordelijk is voor het huishouden? Zou het niet veel mooier zijn als beide partners 2,50 dag zouden werken en 2,50 dag voor het huishouden zouden zorgen? Dan krijgen de kids de ouderlijke aandacht die ze verdienen en nodig hebben en dan krijg je zelf de kans om meer van je kinderen en die mooie thuisomgeving te genieten. Of; waarom geen flexibele werktijden zodat je de aandacht wat doelgerichter kunt verdelen over je gezin en werk? Ik hoor ook regelmatig van mannen uit de vorige generatie dat zij wel eens spijt hebben van het feit dat ze vroeger zo weinig tijd aan hun gezin hebben besteed omdat het werk en het verenigingsleven altijd voor ging. Vaak wordt het hun tot in lengte van jaren ook verweten door hun partner en kinderen. Van hen hoor ik dat ik nog de kans heb om het goed te doen, ik heb het nu in eigen hand. Ik denk dat ik in dat opzicht misschien dan toch wat minder masculien ben, want ik zou het graag eens willen ervaren hoe het is om dagelijks midden in het gezin te staan, al is het maar voor een korte periode…….. Lijkt me een geweldige eye-opener!
Oh, ja! Eigenlijk had ik in de kop moeten zetten; Linda; “de huisman” of “Feminiem vs. Masculien”. Dat maakt nu echter niets meer uit, uw aandacht was al getrokken door de kop, u heeft al de tijd genomen het stukje door te lezen en weet nu toch wat de strekking van het verhaal is.
Walter, geweldige blog! Ja inderdaad dat ‘co-ouderschap’ (zonder dat je per se gescheiden hoeft te zijn… 😉 is best een goed plan! Ik merk zelf dat de balans beter is sinds ik zelfstandig ondernemer ben en zelf de regie voer over mijn tijd. Da’s toch anders als je voor een baas werkt en om een uurtje of 8, half 9 toch echt achter je bureau verwacht wordt. En waar het grapje ‘Zo, vanmiddag een middagje vrij?’ gemaakt wordt als je om 17 uur naar huis gaat… Aan de andere kant, ieder gezin moet z’n eigen balans zoeken. Waar het de kinderen betreft: een kind heeft een moeder én en vader nodig voor een evenwichtige opvoeding. Het kan volgens mij nooit goed zijn als dit op welke manier dan ook langdurig zeg 90-10 is. Ook hier is balans de sleutel tot succes.