Struinen op Zolder

Opslagruimte van seizoensgebonden spullen. Verzamelplaats van wat we maatschappelijk zwerfvuil zouden noemen. Of een zwaar gestookt vertrek omdat die heilzame groene plantjes er zo wel bij varen. Zolders. Een beetje de Eerste Divisie van het huis: er gebeurt eigenlijk niks. Maar desalniettemin vaak een plek vol stoffelijke, stille getuigen van het levenspad tot dusverre. Met hypotheek belast, dat wel.

Ontdekkingsreis

Afgelopen week moest ik er weer eens zijn. Voor mijn dochter is er geen beter begin van de dag. “Pap, mag ik mee?” Twee raamloze schuine kanten in de nok van het huis. Een volwassene kan er net staan. Kunstlicht van de naar de zolder gedegradeerde spotjes en het resulterende schimmenspel, zorgen voor een eigen sfeertje. Spannend bijna. Een beetje mystiek.

Tuurlijk mocht ze mee. Licht aan. Trap behoedzaam omhoog. En struinen maar! Wat aanvankelijk is gepland als een kort functioneel bezoekje, ontaard in een ware ontdekkingsreis. Ik verzet me er al lang niet meer tegen. Waarom? Omdat het gewoon geweldig leuk is om je eraan over te geven.

“Papa, wat zijn singletjes?”

Zolders behoren daarom klokloos te zijn. En het liefst niet al te strak en efficiënt geordend. Achter elke doos moet een verrassing schuilen: kleren van weleer, semi antieke kerstballen, een oude kinderstoel, schooldiploma’s, bankafschriften van tig jaar geleden, een oude diaprojector, schriftjes, vergeten liefdesbrieven, tekeningen, afgedankte schilderijen, fotoboeken. Alles met een verhaal. En juist dat maakt het zo intiem. Grote zesjarige ogen die vol fascinatie naar een cassettebandje turen. Heerlijk. Even uitleggen dat er muziek op staat. Dat die lintjes altijd los zaten. Dat je ze dan met een potlood weer op kon draaien. En vervolgens natuurlijk samen op zoek naar een oude recorder om te luisteren naar de zelf opgenomen muziek waar de radiopresentator de eerste en laatste seconden van het liedje altijd doorheen zat te kwaken. Dat moest nou eenmaal van de producent. Anders werden de singletjes in de winkel niet verkocht……..Oh ja, Michael Jackson, Bad, 1987.

“Papa, wat zijn singletjes?” “Nou schat, …….” En daar gaat ie weer. (Her)beleef de schatkamer van je huis! Mooie momenten gegarandeerd.