Ja, de titel zet aan tot lezen, en ook jij hebt je er door laten verleiden. Waar of niet. Het verhaal gaat echter over een boek van Wim Daniels dat mijn dochter van 11 jaar vroeg voor Sinterklaas. Je staat als vader wel even raar te kijken als deze zin op een verlanglijstje staat.
Het boek gaat over een meisje in groep 8 met een ernstig zieke moeder. Wietske ( 11) zit bij een club van achtste groepers, die elkaar iedere pauze in het fietsenhok moppen vertellen. Maar ze twijfelt of ze op school wel om een tieten-mop mag lachen als haar moeder thuis op sterven ligt. Haar moeder heeft geen tieten meer. Die hebben ze eraf gehaald. Misschien hebben de dokters ze daarna wel in een grote envelop gedaan en opgestuurd. Om te laten onderzoeken denkt ze.
Mama gaat dood
Onze dochter heeft het boek gekregen en was er niet meer vanaf te halen. Op een avond bracht ik haar naar bed en vroeg ze of ze nog even mocht lezen. We spraken af dat tot een bepaalde tijd mocht. Ik weet niet waarom maar een kwartier na de afgesproken tijd ging ik toch even kijken of het licht uit was. Het brandde nog. Ze zat snikkend in haar bed, tranen rolden over haar wangen bij de laatste bladzijden van het boek. Ik ben naast haar gaan zitten, heb een arm om haar heen geslagen en ze heeft het uit gelezen. We hebben er nog even over gepraat en ik heb beloofd het boek meteen ook te lezen zodat we er nog over konden napraten.
Papa probeert vrolijk te blijven
Wietske beschrijft van dichtbij het ziekteproces: hoe mama haar haren verliest en later al haar kracht. Hoe papa vrolijk probeert te blijven, haar zelfs moppen aan de hand doet voor de club. Ze vertelt over de woede van haar puber-broer Okke. Hij is zo van slag door alles wat er gebeurt, dat hij bijna vergeet lief te zijn voor zijn moeder. Tot Wietske hem op één van mama’s laatste levensdagen bij haar in bed vindt, dicht tegen haar aan. Op die momenten, levensecht en niet sentimenteel beschreven, komt het verhaal bij de lezer binnen.
Het is een aanrader voor iedere vader en zoon of dochter in groep acht. Het zou door leraren behandeld moeten worden. De ervaring dat een boek zo binnenkomt, verdrietig is en toch boeiend, is voor mijn dochter van grote waarde. Het boek eindigt met het sterven van de moeder van Wietske en beschrijft hoe een kind van 11 jaar oud dit menselijke drama beleeft. Ik heb het ook in één avond uitgelezen en bij de laatste bladzijden kon ook ik mijn ogen niet droog houden.
Lees Interacties