Mijn God, we hebben een tiener in huis!

15 Januari jl. was het eindelijk zo ver. De grote dag was aangebroken. We hebben er met het hele gezin maanden naar toegeleefd. Onze zoon is 10 geworden. Voorgoed in de dubbele cijfers. Een decennium voltooid. Toch een mijlpaal nietwaar?

Ik zie hem nog zo liggen zo vlak na de bevalling. Een ruime 8 ponder. Schoon aan de haak. Omdat meneer het vertikte om zelf de bevalling op te wekken was enige hulp van buitenaf noodzakelijk. Ruim 16 dagen was hij over tijd. Zolang moesten we op hem wachten en parasiteerde hij zijn moeder. Nog net geen record volgens de voedvrouw.  Het is nog steeds een mama’s kindje. Dat kan ook haast niet anders.

Razendsnelle transformatie

De tijd is in razende vaart voorbij gevlogen. Van een hulpeloze baby is hij getransformeerd tot een grote jongen met een klein hartje. Vol energie en levenslust. Met een duidelijk eigen wil. Een slim ventje ook. Dat zeg ik zonder te pochen. Hier spreekt immers een trotse vader. Een profvoetballer wil hij later worden. Ik vind het best en zie een carriére als persoonlijk manager eerlijk gezegd wel zitten.  Zolang hij zijn vader maar onderhoudt als wederdienst.

Even zonder gekheid. Het is gaaf om het groeiproces in al haar facetten van dichtbij mee te maken. Vaders en zonen delen dezelfde mannelijke genen. Voelen elkaar naadloos aan. Hij vertoont ook dezelfde merkwaardige trekjes die ik ook vertoonde als kind. Oeruitingen als scheten en boeren klinken vertrouwd. Tot weerzin van de vrouwelijke opponenten in huis. Maar wij blijven mannen en verloochenen onze afkomst niet. Puur natuur. What you see is what you get! Oke, en ook what you smell……..

Dealen met een tiener

Afgaande op alle onheilspellende verhalen van vrienden staat ons nog wat te wachten. Tieners zouden -gedreven door hormonen- het bloed onder je nagels vandaan halen. Vinden pa en ma opeens stom en zoeken bewust de grenzen op en gaan als het even kan over de grenzen heen. De interesse in meisjes is nu nog ver te zoeken maar daar komt snel verandering in. Althans, als hij werkelijk dezelfde genen heeft als zijn pa. Ik ga het vast allemaal meemaken. Ik ben er klaar voor. Er zal bovendien vast wel ergens een handboek  ‘Dealen met een tiener’ voorhanden zijn.