Ik ben een fan van Claire Boonstra. Want ik houd van helden. Helden die hun hart op de goede plek hebben zitten en besluiten ‘het anders’ te gaan doen. Afscheid nemen van iets waar ze heel vertrouwd mee zijn. En talenten en tijd inzetten voor het maatschappelijk nut. Zo ook Claire, die het kussen dat ‘onderwijs’ heet, aan het opschudden is.
Onder de noemer Operation Education faciliteert Claire vernieuwing in het onderwijs. En met 2 opgroeiende kinderen raak ik er persoonlijk steeds meer bij betrokken. Met verwondering en rebellerend stel ik vragen over gegeven onderwijsvormen en leermiddelen. Waarom doen we in het onderwijs en opvoeding de dingen zoals we die doen? Nog steeds boos over het bezoek 5 jaar geleden aan het consultatiebureau. Boos over de plaatjes van de ogentest met ‘grammofoon’ en ‘fluitketel’. “Test je haar ogen of haar historisch besef” stamelde ik nog verbaasd naar de consulente. Systeem, procedure of iets voor vaststaand aannemen is mij niet gegeven. Stay angry wel! Het blijven verwonderen is het kompas in mijn leven.
Waarde boven Status
Waar Claire hartstikke raak schiet is dat onze maatschappij gebaat is bij een diversiteit aan talenten. Unieke talenten die met mooie en bijzondere gaven ieder voor zich, van waarde zijn voor de maatschappij. Een maatschappij waarin wij gewaardeerd willen worden om wat we brengen en niet om wat we zijn. Hoge Cito scores en status zijn daarin geen doel op zich en dat statement bevalt me uitermate goed.
De aanwezige vader
Parallel aan ‘Operation Education’ schudden wij bij Vital Daddy het kussen van de opvoeding op. Wat een half jaar geleden begon als een lokaal vader initiatief, krijgt verrassend landelijke navolging. Intuïtief voelden we bij Vital Daddy al lang dat de rol van de vader veel essentiëler is dan hij nu wordt ingevuld. Open je ogen en constateer met ons dat Voor en Na Schoolse Opvang, het Basis Onderwijs en de Jeugd Hulp Verlening verworden is tot een vrouwen ‘industrie’. Géén onvertogen woord over de onvoorwaardelijke inzet van allen die nu werken aan de opvoeding van onze kinderen. Maar waar is de vader? Waar is de vader met zijn masculiene zorg voor zijn kinderen. Of zoals Pieter ter Haar het zegt; “wie zorgt voor de mannelijke identiteit in de opvoeding?”.
Terug naar Claire. Op woensdag 24 april vond het eerste Festival of Solutions plaats. Op dit festival zochten 400 geïnteresseerden samen naar de verandermodus in het onderwijs. Ik was er niet bij. Gelukkig, want er werd gedanst en dat is niet goed voor mijn masculiene identiteit ;-). Zonder gekheid. Uit de verslagen, tweets en foto’s is te lezen dat dit festival een succes is geworden. Waarvan hulde!
De 19-jarige Kavita Huizinga gebruikte een mooie metafoor die ik jullie hier niet wil onthouden. Als afsluiter en besef dat het anders moet.
Ze ziet elk schooljaar als een venster, waarbinnen je vaardigheden moeten passen. Haar Engelse vaardigheden kwamen alleen boven het kozijn uit en haar wiskundevaardigheden eronder. Zij moest bukken en op haar tenen lopen tegelijk.
Stay angry!
Lees Interacties