Pinguïns, échte vital daddy’s!

Afgelopen week heb  ik de film “the march of the penguins ” bekeken. Die hadden we een tijdje geleden opgenomen, en we hadden een rustig avondje, tijd voor een filmpje. Het leven van deze beestjes op de zuidpool is werkelijk briljant gefilmd en voorzien van ludiek commentaar. Het Belgische accent van de commentator maakt daarnaast het aaibaarheidsgehalte van de film nog wat hoger. Al met al een prachtige film, grappige beestjes om te zien, mooie plaatjes, en humoristisch commentaar. Kortom een aanrader.

3 maanden een ei beschermen bij – 56 graden Celsius

Deze pinguïns lopen, dat is al een koddig gezicht, ruim 100 kilometer van de plaats waar ze leven naar een broedgebied waar ze vervolgens paren. Ze gaan daar in de winter heen  omdat daar geen natuurlijke vijanden zijn.  Vervolgens legt het vrouwtje een ei ( na ongeveer 2 maanden) en geeft dat aan haar partner. Dan loopt het vrouwtje terug naar het leefgebied om daar, ze heeft dan 3 maanden niet gegeten, weer aan te sterken. Het mannetje blijft in de ijzige winterkou, met windsnelheden van 160 kilometer per uur en temperaturen lager dan – 50 met het ei op zijn poten en zijn buik eroverheen 3 maanden op het ei broeden. Dat allemaal zonder voedsel. Ja beste lezers, dat zijn de echte “vital daddy’s”.  Na ongeveer 3 maanden komt het ei uit, en is de moeder weer, vol gegeten, op weg naar man en ei.  Soms komt de moeder te laat, is het ei uitgekomen maar de moeder er nog niet om te voeden. Het weerzien is emotioneel voor de jonge ouders. Dan neemt de vader afscheid van vrouw en kind om, inmiddels met 50% minder lichaamsgewicht, te lopen naar de leefomgeving waar weer eten is. (zo kom je ook van je buikje af).

Vele vaders halen door uitputting de bestemming niet

De tocht van bijna 100 kilometer, door de opkomst van de lente is de zee gesmolten en dichterbij, is een uitputtingsslag. Vele vaders halen het niet. Degene die het wel, totaal uitgeput, halen hopen snel eten te vinden om aan te sterken. Het voorjaar breekt aan en het wordt, voor zover je daarvan kunt spreken, zomer op de zuidpool. Dan komen de moeders met hun jongen, de tocht is nu weer korter geworden, naar het leefgebied. Ook dat halen ze niet allemaal, dat houdt de natuur in stand. De jongen hebben 5 jaar nodig om volwassen te worden en gaan vervolgens doen wat hun ouders ook deden

Op naar de volgende vrouw

Een jaar later begint het spektakel opnieuw. Let wel, de mannetjes zoeken nu een andere partner. Ze zijn slecht 1 jaar monogaam. Dat is kennelijk de beloning voor het lopen van 200 kilometer, de uitputtingsslag en 3 maanden een ei beschermen tegen – 50 graden en sneeuwstormen. Daar kunnen we alleen maar diep respect voor hebben als ik mijn handschoenen aantrek om 500 meter met de slee naar school te lopen.