YOLO!

“YOLO”  is uitgeroepen tot het socialmediawoord van 2012. Nu weet het gros van de mensen niet wat dit woord betekent en gebruikt het dit (dus) ook niet, maar via het gezaghebbende Grazia bereikte mij dit als hét woord van het jaar. Terwijl het niet eens een woord is, maar een acroniem – zij het dat dit een terzijde van een grumpy old man is.

Betekenis

Een klein onderzoekje leert me dat “YOLO” – onthoud maar dat “carpe diem” feitelijk dezelfde betekenis heeft – enkel gebezigd wordt door mensen die geboren zijn na 1991. Een socialmediadeskundige, leeftijd 23, vertelde me dat het woord echt een woord van haar jongere zusje (20) was en dat zijzelf noch haar vrienden ooit “YOLO” gebruikt. Waarom het dan verkozen wordt tot socialmediawoord van het jaar is me – en haar – een raadsel. Blijkbaar zijn er in de social media meerdere werelden die parallel van elkaar functioneren.

Parallelle werelden

Het zette me wel aan het denken: door de snelheid waarmee nieuwe media zich introduceren, zich als hype manifesteren en weer bij het oud vuil worden gezet, lukt het me (straks) als vader natuurlijk nooit om mijn (jonge) dochters digitaal bij te houden. Ik zit natuurlijk continu in de verkeerde parallelle wereld. Ik heb nog op Hyves gezeten, zij zullen nooit weten wat dat was. Om over televisies zonder afstandsbediening maar te zwijgen …

In NRC Handelsblad stond recent een zeer groot artikel over mensen die de sociale media hadden afgezworen: ze vonden dat Facebook, Whatsapp en Twitter te veel hun leven begonnen te bepalen. Zo zeer zelfs dat ze zichzelf niet meer herkenden: ze leefden nog enkel voor de ‘vind-ik-leuks’  en retweets van anderen. En in die wereld groeien mijn dochters op: zijn zij straks in hun klas ‘baas’ of ‘koning’ als ze de meeste vrienden op Facebook hebben en hun (onzin-)tweets het vaakst geretweet worden? Hoe origineel zullen ze dan nog zijn? Ik hou mijn hart vast.

Originaliteit en Ontdekken

Dit is natuurlijk lariekoek. In een commentaar somde NRC Handelsblad op dat volgens de voorspellingen de komst van de telefoon ertoe zou leiden dat huisvrouwen hun taken zouden verzaken omdat ze de hele dag met elkaar zouden gaan bellen.  En de televisie zou leiden tot het einde van het gezinsleven. De video? Het einde van de bioscoop en misschien wel de film. Oh ja, de komst van de film voorspelde het einde van het theater en de fotografie het einde van de schilderkunst. De tomtom? Straks kan bijna niemand meer kaartlezen. Wat een toestanden! Maar geen van alle (echt) uitgekomen. En zijn de mensen van 2013 minder origineel of asocialer dan die van 1913? Of die van 1953? Of 1973? 1983? Misschien wel, maar waarschijnlijk ook niet.

Elke generatie heeft haar ‘ding’. Nu zijn het sociale media op tablets. Waarmee mijn dochters opgroeien. En die tegen die tijd dat ze er echt mee aan de slag kunnen of willen, waarschijnlijk vervangen zijn door weer andere ‘dingen’. Waarvan ik als vader veel onheil zal verwachten. Verbieden zal ik ze echter niet, opdat mijn dochters op ontdekkingtocht kunnen. Om zichzelf te ontplooien, om op te groeien tot originele persoonlijkheden. Want ook voor hen geldt: “YOLO!” Wel binnen grenzen natuurlijk …

Carpe diem.