Alle ouders van een enig kind zullen zich hier wel in herkennen. De vraag: “Wordt het geen tijd voor een 2e?”, of de vraag: “Willen jullie niet nog meer kinderen?” Op zich begrijpelijke vragen aangezien het Nederlandse gezin gemiddeld uit 2,1 kind bestaat. De vraag komt meestal voor het eerst als je kind ongeveer 2 jaar is. Daarna wordt het in oplopende frequentie gevraagd. Als je kind 4 jaar is, wordt het bijna wekelijks wel een keer gevraagd. Mijn zoon is nu 6 jaar. Het aantal keer per maand dat mensen het vragen neemt eindelijk wat af. Het lijkt erop dat men denkt: “Ach, nu zal het wel niet meer.”
Ik begon mij steeds meer te ergeren aan de vraag: “Wil je niet nog een kind?” of iets in die geest. De vraag is zo ontzettend ondoordacht. Er zijn veel echtparen/stellen die dolgraag een (1e of 2e) kind willen waarbij het gewoon niet lukt om zwanger te worden. Want ja ook bij een 2e kind wil het in veel gevallen niet zomaar even lukken.
…een tweede kind?
Er zijn dus gewoon mensen waarbij meerdere jaren van proberen heeft niet geleid tot het gewenste resultaat, namelijk een positieve zwangerschapstest. De liefde uiten, en als uiting van deze liefde een kind ter wereld brengen is voor mij een van de mooiste dingen die er is. Het is een erg persoonlijke activiteit en een bekrachtiging van de liefde. Ik kan mij daardoor goed voorstellen dat niet iedereen hier graag openlijk over praat. Hoe ondoordacht is de vraag dan: “Wordt het geen tijd voor een (2e) kind?”
Ik spreek uit eigen ervaring want ook ik word/werd doodgegooid met de vraag. Na een half jaar (niet al te strikt) proberen, hebben mijn partner en ik vorig jaar wel een positieve test gehad. Januari 2015 kregen wij van de test een erg gewenst antwoord. We zijn zwanger! Wat een feest. We waren in onze nopjes. Sean krijgt er een broertje of zusje bij. Sean, op dat moment nog 4 jaar, zou een grote broer worden. Het heeft alleen niet zo mogen zijn. Binnen de eerste 6 weken werd ons, ontzettend gewenste, kindje via natuurlijke weg afgestoten. De reden hiervan is ons tot op de dag van vandaag niet bekend. Een echo wees ook uit dat wij niet meer zwanger waren. Voorlopig geen 2e kind. Een heftig moment voor een stel. Gezamenlijk verdriet en machteloosheid voeren de boventoon in de periode die erop volgt. Op zo een moment heb je totaal geen behoefte aan de “betrokken” vragen van vrienden, collega’s, familieleden. “Wanneer komt er nog een broertje of zusje voor Sean? Dat zou wel leuk zijn voor hem.” Of “Hier heb je vast …(vul maar in)… voor als er een 2e is.” Je kunt wel raden wat ik op dat moment met deze mensen wilde doen.
Wel of niet vragen?
Ik heb mij in kunnen houden en wij hebben ons nog meer verdiept in ons huidige gezin en elkaar. Want ondanks dat er geen 2e kind bij kwam zijn wij dolgelukkig met elkaar. In 2015 hebben wij veel leuke dingen gedaan met elkaar. Valentijnsdag in Parijs, Disneyland, Pinkpop, Vakantie in Toscane, Weekend kamperen in België, Moviepark Germany, veel musea bezocht, lekker veel gewandeld met elkaar en nog zo veel meer….
Hoe goed bedoeld, of hoe oprecht de vraag ook is. Je kunt niet van tevoren weten wat dit teweegbrengt bij iemand. Kleine tip voor de vraagstellers. Doe dit niet. Hoe geïnteresseerd of betrokken je ook bent. De vraag kan onbedoeld heel slecht binnen komen en een negatief gevolg hebben voor de state of mind van jouw vriend, collega, familielid.
[…] mijn vorige blog heb ik wat geschreven over de vragen van mijn omgeving over onze inspanningen om ons gezin uit te […]