Ik bewaar er hele mooi herinneringen aan. Als jochie van een jaar of 10 keek ik trouw elke zaterdag om zes uur op ARD1 Duits voetbal in ‘die Sportschau’. Met de presentator met de legendarische naam Heribert Faßbender. Compleet met ‘Ringel-S’. Ik keek altijd samen met mijn vader, die helaas in 2005 is overleden. Ik bewaar er hele mooie herinneringen aan. Vroeg eten, zodat we op tijd voor de TV zaten. Samen. Het leek zo gewoon, zo klein, zo onschuldig. Terugkijkend waren het voor mij heerlijke vader-zoon momenten.
Ons stadion
En daar zaten we dan. Op onze vaste plekken in ons eigen ‘stadion’ in Doesburg. Mijn vader in de (‘zijn’) stoel en ik op de bank. En dan…. zes uur. De bebaarde Heribert Faßbender begroet ons met “Guten Abend allerseits!”, dat uit zijn mond klinkt als “Nabendallerseits”. Om daarna de wedstrijden van die dag aan te kondigen. Extra spannend werd het bij HSV-Bayern München of omgekeerd. Echte clashes waren dat toen. Met bij HSV Manfred Kaltz, Felix Magath en die tank Horst Hrubesh in de spits. En als ik me niet vergis ook nog die krullebol Kevin Keegan. En bij Bayern natuurlijk Karl-Heinz Rummenigge, Dieter Hoeneß (ook weer met Ringel-S), Klaus Augenthaler en in de goal Walter Junghans.
‘Fritz von Thurn und Taxis’
En één commentator herinner ik me ook nog goed. Klinkt als de enige echte ‘Fritz von Tohn und Taxis’. Na een check op Wiki blijkt de beste man Fritz von Thurn und Taxis te heten. Mooi aangekondigd door Faßbender. Eén moment uit die tijd herinner ik me nog goed. Een enorme vleeswond in het bovenbeen van Ewald Lienen van Borussia Mönchengladbach. Waarschijnlijk een braampje aan de (toen nog) aluminium noppen onder de kicksen. De kijkwijzer zou absoluut 18+ hebben aangegeven. Nu nog krijg ik kippenvel als ik de beelden zie. Lienen die met een opengereten been opstaat en richting de scheidsrechter loopt.
“Pap mag ik nog een stukje Ajax kijken?”
Door die momenten samen met m’n vader vind ik het misschien wel zo leuk en ‘cosy’ om met Milo (6) naar voetbal te kijken. Hij is er weg van. Kent hele opstellingen uit z’n hoofd. En wil vooral graag.. Ajax kijken. Nu is dat soms doordeweeks een beetje laat (kwart voor negen…). Maar hij wil toch heel graag een stukje kijken. En daar liggen we dan. Pyjamaatje aan, samen in ons hoekje. Ons momentje.
Hopelijk denkt hij straks net zo fijn terug aan deze ‘kleine’ momenten, als ik aan Heribert Faßbender….
Sportschau, minstens zo groot instituut als Sport in beeld en Studio Sport! Mooi moment en mooie blog.
Dank Raoul voor het compliment. Mooie momenten inderdaad. Het grappige is… zo komen nog meer mooie momenten tot leven. Waarover wellicht later meer…
Mooi verhaal en zo herkenbaar. ARD kwam binnen via onze antenne op het dak en was de enige buitenlandse zender die we konden ontvangen. Zelf was ik als keepertje enorme fan van Harald (Toni) Schumacher, de legendarische goalie van 1FC Köln. Zelfs zijn schandalige charge op het hoofd van de Fransman Battiston tijdens het WK van 1982, kon daar niets aan veranderen. Ik moest en zou hetzelfde kapsel (gelukkig had ik krullen) en hetzelfde keepersshirt……mooie herinneringen toen het leven nog luchtig en onbezorgd was.
Hoi Rene, dank voor je mooie reactie! Ja die Schumacher. Dat was me een mannetje. Kan me voorstellen dat hij een voorbeeld voor je was. Je schrijft ‘had’ krullen… Weg nu? 🙂 groeten!
De krullen zijn er nog steeds, maar wel iets korter 😉