Terwijl ik op de wc zit, klopt een handje op de deur: “Papa koffie?” Ik hoor het enthousiasme in zijn stemmetje en kan gewoon niet weigeren. Niet dat ik wil weigeren, want mijn ogen hangen nog half dicht. Mijn ochtendbakkie had ik nog niet gehad. Voor ik het weet hoor ik in de keuken het schuiven van het krukje en kort erna het eerste gepruttel van de Senseo.
Ieder zijn kopje
Liam is nu twee en een half jaar, een mannetje dat steeds zelfstandiger wordt. Als er iets is wat hij leuk vindt, dan is het wel om ons te helpen. Een kopje koffie zetten vindt hij helemaal leuk. Nadat hij geholpen heeft ziet hij het ons met smaak opdrinken. Hijzelf drinkt dan ook ‘koffie’, oftewel opgeklopte warme melk. Dezelfde waar mama Chantal’s koffie mee gemaakt wordt.
Spelenderwijs
Op het kleine kamertje boven staat een oud speelserviesje van Chantal. Een porseleinen theekannetje met bijhorende kopjes. Als we boven zijn, glipt Liam vaak naar dit kamertje om ermee te spelen. Koffie zetten. Met bijhorende geluidjes schenkt hij de kopjes in en brengt ze ons in de andere kamers. En ojee als je geen slok neemt. Speciaal voor ons gezet, dus niet drinken is een belediging.
Deze blog is in zijn geheel verschenen op Papa’s wereld.
Het is geschreven als onderdeel van het Vadercafé tijdens de Zaterdagmarkt voor Zwangeren van het CWZ Nijmegen.
Lees Interacties