Onlangs hoorde ik op het nieuws dat de Sociale VerzekeringsBank de jaarlijkse lijst met meest gebruikte babynamen had gepubliceerd. Het zette me toch even weer aan het denken. Wij zijn er al lang over uit welke naam wij ons jongetje of meisje gaan geven. Toch verbaasde het mij welke namen mensen hun kinderen durven geven. Ook wij hebben gelachen en ons verbaasd over de namen die Wesley en Yolanthe hun zoon hadden gegeven, maar nu kwamen er nog gekkere namen voorbij. Nou ja, ik ga er maar vanuit dat iedereen er over na heeft gedacht en de ouders zullen er vast een redenatie bij hebben. Wij hebben zelfs alle mogelijke verbasteringen van de namen die wij hebben bedacht uitgeprobeerd. Ik zou niet willen dat ons kind later gepest gaat worden om een naam en dat papa en mama daar niet over na hebben gedacht. Totdat ons kindje geboren is houden wij de naam geheim, maar natuurlijk gebruiken wij de namen wel al als we tegen ons kindje praten. Hij of zij zal ons vast vergeven dat we beide namen in de zwangerschap hebben gebruikt.
Dubbele gevoelens
De laatste weken waren voor ons nogal een raar. Afgelopen nieuws kregen we in het ziekenhuis fantastisch nieuws. Ons kindje heeft zich in de afgelopen weken heel goed ontwikkeld. Hierdoor zijn alle zorgen die wij hadden definitief weggenomen. De kleine heeft een eindsprint in gezet. Toen de gegevens wederom in de grafiek waren gezet bleek dat ons kindje helemaal tussen de lijnen weer zat. Het hoofdje was niet meer te groot en de rest van het lichaam was wat harder gaan groeien zodat alles weer netjes in proportie was. Oké, het kindje is nog steeds groter dan gemiddeld maar daar kijken we niet meer vanop. De arts vroeg tijdens de echo aan ons of we nog vragen hadden. Ondertussen was dit al de 7e echo dus eigenlijk was het voor ons niet meer zo spannend. Wij hadden beiden daarom dus geen verzoekjes! Volgens de arts was het heerlijk om ouders te helpen die zo nuchter waren in het hele verhaal. Gerust gesteld kan mijn vrouw haar laatste werkweek in stappen.
Naast dat ze het ontzettend druk heeft op haar werk zijn er helaas de afgelopen weken ons net teveel mensen ontvallen. Een kleine 3 weken geleden was een oom van mij de eerste in de rij, afgelopen week is de oma van mijn vrouw overleden en bij thuis komst van de crematie kregen we te horen dat een buurvrouw van haar vader ook overleden was. Net even teveel van het goede. ’s Avonds hebben wij dan ook lang gepraat. Ik laat niet snel mijn humeur bederven maar ik kan wel zeggen dat ik een aantal dagen met een ontzettende knoop in mijn maag rond heb gelopen. Na al deze treurige momenten in ons leven proberen wij de draad weer op te pakken. Heftige weken waren het voor ons, maar de mooie momenten gaan gelukkig ook weer komen.
Bevalling op glad ijs?
Terwijl de laatste weken van de zwangerschap in aan is ook bij ons in het Noorden van Nederland de winter begonnen. Het leek van de ene op de andere dag ineens te zijn gekomen. De morgen dat ik er achter kwam was mijn nog aan het werk. Ik dacht even snel met de hond te gaan wandelen. Net als alle andere Nederlanders trok me tot op dat moment niet zoveel aan van alle codes die het KNMI uitgeeft. Ik kwam er net te laat achter dat het toch wel glad was. Voor ik er erg in had lag ik op de grond en stond de hond boven op me. Hij vond het wel leuk en dacht dat we gingen spelen. Ik heb even gelegen om de pijn weg laten trekken om daarna te gaan voelen of er ook iets fout was gegaan. Gelukkig bleek al snel dat ik niks gebroken had. Ik ben terug naar huis gegaan omdat het mij nu toch echt te gevaarlijk was. In de middag zag ik de kinderen al door straat heen komen op schaatsen. Na drie dagen ijzel moest mijn vrouw op een gegeven moment toch wel weer eens aan het werk. Ze was een paar dagen thuisgebleven. Dus ben ik een uurtje aan het werk gegaan om onze auto te ontdoen van ongeveer een centimeter ijs. Glibberend is dat gelukt en een dag later was de dooi gelukkig weer ingevallen. De hond en ik waren ontzettend blij dat we eindelijk weer naar buiten konden. Tja, hoe moeten we het doen als zoiets gebeurd als de weeën zich aandienen? Ik denk dat we dan maar zo’n mooie gele bus laten voorrijden met van die blauwe lampjes. Ik geloof niet dat iemand er gelukkig van wordt als we met z’n drietjes in het ziekenhuis terecht omen. We houden er ondertussen wel een beetje rekening mee dat we echt een winterkindje gaan krijgen. Hier lag een mooi laagje witte sneeuw. Voor veel mensen is het fijn, de mooiste plaatjes zag ik voorbijkomen op Facebook, maar van mij hoeft het niet zo. Dat was al zo voordat ik ziek werd, maar doordat ik zo bang ben om te vallen heb ik er nu helemaal niks meer mee. Laat het maar weer snel gaan dooien en lente worden.
Kom maar op!
Volgende week gaat mijn vrouw met verlof. Ons hele huis is al zo’n beetje klaar. Alle kleertjes zijn gewassen, de gordijnen op maat en de box staat in de woonkamer. Onze slaapkamer was het enige wat nog gedaan moest worden. Sinds gisteren is die ook klaar. Vrijwillig heb ik de ruimte aan mijn kant van het bed opgeruimd. Het bed is verplaatst en aan de kant van mijn vrouw staat de familiewieg. Praktisch zijn we er klaar voor. Mensen proberen afspraken met ons te maken voor in de laatste weken van februari en maart. Tegen iedereen wordt gezegd; We komen, tenzij! Nog maar 6 weken nog te gaan. Ik begin het echt spannend te vinden, maar vooral ook erg lang duren. Ik kan niet wachten tot ik op het krijtbord op onze keukendeur eindelijk de door ons bedachte naam kan schrijven! Een naam waar voor zowel een jongetje als een meisje niet lang na hebben hoeven denken. Het wordt een naam die voor ons iets betekent. Spannend, jullie zijn niet de eersten die het hier gaan horen, maar vast ook niet de laatsten. Hoewel de tijd van wachten steeds korter word lijkt het voor ons alleen maar langer te duren. Het laatste stukje is ingezet, het lange wachten is begonnen..
Lees Interacties