“Soeplepel, waar ben je??”

Opruimen tegen de bierkaai

Kinderen hebben er een handje van om spullen kwijt te raken. Elke dag weer. Ik word er soms gek van. Denk je alles keurig netjes op orde te hebben, ontstaat er achter je rug alweer een bende. ‘Opruimen tegen de bierkaai’, noem ik dat maar. Gelukkig sta ik niet alleen met mijn frustratie. Het is overal hetzelfde. Gedeelde smart, halve smart.

Verse soep

Vrijwel ieder weekend verblijd ik mijn gezin met verse soep. Niet uit een conservenblik. No way. Gewoon soep met verse ingrediënten en dito rundvleesballetjes.  In zo’n veel te grote pan.  Die tik heb ik van mijn moeder meegekregen. De bereiding is een fluitje van een cent. Binnen 15 minuten kunnen de gulzige bekkies gevoed worden. De soepkoppen staan op tafel, de lepels liggen er naast.  O ja, ik vergeet de pepermolen. Tijd om de soep op te dienen. Waar ligt die soeplepel nou toch? Ik weet zeker dat ik hem gisteren nog heb zien liggen. Onderin de la.  ‘Zijn’ vaste plek.  Ik roep mijn vrouw.  De ultieme hulplijn. Zij kan alleen maar bevestigen dat ook zij de soeplepel gisteren nog heeft gezien. Op dezelfde plek. “Zonder soeplepel geen soep”, hoor ik mijzelf denken. De kinderen zitten op de bank tv te kijken. Ook zij hebben geen flauw benul waar de lepel uithangt. “Boeie”, hoor ik mijn zoontje nog roepen. Na 20 minuten zoeken geef ik het op. De juslepel moet maar even dienstdoen. Als alternatief. Je schept je echter wel het schompes. Het verlangen naar de soeplepel is nog nooit zo sterk geweest.

Badtoy

’s Avonds tijdens het tandenpoetsen houdt de soeplepel mij nog bezig. Waar kan dat ding toch uithangen??. En dan, net voordat ik de moed definitief wil opgeven zie ik iets in mijn ooghoek. Het zou verdomme toch niet waar zijn. Jawel hoor. Daar, op de rand van het bad ligt ie. Mijn verloren zoon. Mijn trouwe soepmaatje. Gedegradeerd tot  ‘badtoy’.  Hij blinkt als nooit tevoren. Ik kan er kostelijk om lachen…………hij moet misschien maar wat vaker in bad.