Geen pappadag

Hulppappa?

”Hallo, mogen we al naar binnen?” Ik word een beetje vreemd aangekeken. Het is vrijdagochtend en ik sta met vier kindjes uit Nienkes klas voor de Bibliobus. Als klassenouder is mij gevraagd of ik dat wilde doen zodat de juf bij de rest van de kinderen in de klas kan blijven. Natuurlijk wil ik dat! Ik vind het ontzettend leuk om bij dit soort dingen te helpen en bovendien leer ik dan ook eens wat kindjes uit haar klas kennen.

Daar sta ik dus, maar omdat er nog wat kinderen uit een hogere klas binnen zijn, zeg ik tegen mijn viertal dat ze even moeten wachten. De bibliothecaresse vraagt ”Bent u van een andere school dan?” ”Nee hoor, ik ben hulppappa van juf Ingrid op het JongLeren.”

”Hulppappa? Oh ja, het is vrijdag en dat is zeker pappadag.”

Pappadag

Het is vrijdag en dat is zeker pappadag.

Achter die zin zit een heel waardeoordeel verscholen. Pappa’s zorgen in het wereldbeeld van deze mevrouw duidelijk niet meer dan een dag in de week voor hun kindjes. Maar dat moet dan wel op vrijdag zijn, om wat voor reden dan ook. Misschien omdat op maandag, dinsdag of donderdag de kinderen de hele dag op school zitten en pappa’s dan helemaal niet meer met hun kindjes kunnen spelen? Of omdat op vrijdag veel werkende mamma’s (en andere werkende mensen) vaak wat vroeger vrij zijn, dan hoeft pappa niet zo heel lang voor ze te zorgen? Ik weet het niet.

Wat ik wel weet is dat bij mij na dit soort uitspraken altijd de haren recht overeind gaan staan. Ik hoor het ook regelmatig in de supermarkt: ”Zo jongens, hebben jullie lekker pappadag?” terwijl ze, ongevraagd, een aai over het hoofd van mijn kinderen geven. Mijn reactie is altijd dezelfde: ”Elke dag is pappadag voor mijn kinderen!”

”Oh”

Hierop wordt opvallend verschillend gereageerd. Heel vaak krijg ik, gelukkig, heel positieve reacties. Mensen vragen door en complimenteren me. Een oudere meneer vertelde me zelfs ooit dat zijn eigen vrouw vroeg overleed en dat hij zijn kinderen ook zelf opgevoed had. Dat moet voor hem indertijd een nog moeilijkere maatschappelijke strijd zijn geweest dan het nu voor mij is.

Andere mensen reageren echter heel verbaasd. Meestal uit zich dat in een eenvoudig ”Oh”.

Zo’n ”oh” waarvan ik dan denk: Eigenlijk bedoel je: ”Kan dat dan wel, een man die voor de kinderen zorgt? Je zult zien dat deze twee voor galg en rad opgroeien.”

Gek genoeg vragen de oh-ers nooit door. Dat zou ik nou juist ontzettend waarderen: Ga in godsnaam met me in discussie. Uit je zorgen, vraag hoe en waarom ik dit eigenlijk doe. Maar in plaats daarvan krijg ik alleen maar een ”Oh” over mij heen gestort en lopen ze verder. Ik moet dan maar zelf invullen wat ze daarmee bedoelen.

 

Uniek?

Maar terug naar de bibliobus. Ook nu zei ik dus: ”Elke dag is pappadag”

En zoals ik al had verwacht, was haar reactie de traditionele ”Oh”. Maar in tegenstelling tot in de supermarkt kon deze mevrouw natuurlijk niet doorlopen met haar karretje. We waren in de bibliobus en dit was haar domein. Ik merkte aan haar dat ze zich hier ongemakkelijk bij voelde. Het verbaasde mij eigenlijk: zou ze in haar vak dan nooit eerder hulpvaders zijn tegengekomen? Ik zie toch vaak genoeg vaders hun kinderen wegbrengen en ophalen. Afijn, dat is weer een andere vraag die ik mogelijk in een volgende blog eens wil onderzoeken.

Tegemoetkomen

Ik besluit mijn negatieve gevoelens vanwege de ”Oh” van me af te zetten en haar tegemoet te komen. ”Ja, ik vind het heel leuk om als huisvader op school af en toe een handje te helpen, net zoals veel huismoeders dat doen.”

Nog steeds een wat verwarde blik… ”We zijn op zoek naar prentenboeken die passen bij het thema Bouwen. En omdat de juf volgende maand gaat trouwen willen we daar ook graag een paar boekjes over hebben.”

Dan zie ik hoe ze helemaal opfleurt. ”De boeken over bouwen zijn vrees ik al helemaal op, want de hele school is daar natuurlijk mee bezig. Maar over trouwen heb ik denk wel wat, kijk hier maar eens naar.”
Weer helemaal in haar element loopt ze naar een kast en gaat met haar vingers langs de boeken. Vergeten dat ik haar wereldbeeld heb verstoord, blij dat ze me kan helpen.

Hylke ter Bals

Lees Interacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *