Onzekere student
“Niets menselijks is ons vaders vreemd”. Deze tekst had zo bij mijn opa en oma op een tegeltje aan de muur kunnen hangen. Vaders zijn ook maar gewone mensen. Mensen van vlees en bloed. Met verlangens zoals ieder ander mens. Niets mis mee, toch? Laatst kreeg ik de vraag voorgeschoteld waarom ik ooit aan kinderen ben begonnen. De vraag werd gesteld op een feestje. Door een wat onzeker ogende puisterige rechtenstudent. Biertje in de hand, chips voor het graaien, geroezemoes alom. Enfin……..je kent de setting vast wel. Een interessante vraag. Waarom heb ik kinderen?
Verschil in sex-en
Voordat ik een antwoord kon geven begon de student een hele verhandeling over het verschil in sex-en. Over de vrouwtjes die op zoek zijn naar het sterkst mogelijke alfa mannetje. Een mannetje dat potent oogt en garant staat voor een sterk en bovenal succesvol nageslacht. En over mannetjes die hun zaad zoveel mogelijk willen laten ontkiemen. Zodat het nageslacht wordt veilig gesteld. Met het liefst zoveel mogelijk mannetjes die daar weer net zo over denken. De eeuwige balans tussen kwaliteit en kwantiteit…… The circle of nature. De student keek mij vervolgens vol verwachting aan. Toonde oprecht interesse in het antwoord dat komen zou. “Wel jongen”, zei ik. “Eerlijk gezegd heb ik nooit een heftige kinderwens gehad. Althans dat vermoeden heb ik. Ik heb de boot zo lang mogelijk proberen af te houden. Was bang om mijn vrijheid te verliezen. Toen mijn vrienden eenmaal massaal voor het vaderschap kozen werd ik milder in mijn gedachten.
Als één schaap…..
Als één schaap eenmaal over de dam is volgen er dikwijls meer. Zo werkt dat in het leven. Dan komt het moment dat je er voor moet gaan. Voor de volle 100%. Mijn zoon kwam als eerste. En ruim twee jaar later kreeg ik een prachtige dochter. Een koningskoppeltje. Wat kan je nog meer wensen? Alle twijfel was in één keer weg. Niets is meer hetzelfde”. De student keek mij met grote ogen aan. Hij leek onder de indruk van mijn verhaal. “Zal ik nog een biertje voor u halen meneer?”, vroeg hij. “Graag jongen”, antwoordde ik. “Maar zeg alsjeblieft geen u meer. Ik ben weliswaar een gelukkige vader maar zeker nog geen oude vent”.
Lees Interacties