Kleine kinderen ‘hebben’ is leuk….heel leuk! Het brengt je veel goeds, zelfreflectie, het geeft je energie, je gaat voor ze door het vuur. Er zijn echter ook wel eens momenten waarop je ze het liefst achter het behang zou plakken. De driftbuien en de momenten waarop je kind blijft volharden in dwarsheid kunnen je dan echt gestolen worden. Ramgek wordt je er van tijd tot tijd van. Anderzijds is het zo dat dat vaak gebeurt op het moment dat jijzelf een ander belang hebt dan je kind of dat je je in een andere gemoedstoestand bevindt. Bijvoorbeeld het vermoeid thuiskomen na een dag intensief te hebben gewerkt terwijl je kind het tegen die tijd (school, spelen) wel heeft gehad en ook doodmoe is. Of de ogenschijnlijke traagheid van je kind wanneer jezelf haast hebt omdat je een proces te laat in gang hebt gezet.
Gedrag leren lezen
Het is goed om jezelf een keer te bedenken voor je boos reageert op het ongewenste gedrag. Wees dan even die vitale en begrijpende papa die ze op dat moment nodig hebben, schakel je eigen (negatieve) emotie uit en luister naar wat de dreumes of peuter er eigenlijk toe beweegt zo dwars te zijn. Als de vermoeidheid van het kind afstraald door de hangerigheid en rode wangen dan is het beter om even met met hem/haar rustig te gaan zitten en even uit te laten razen of huilen.
Douchen
Wat ook effectief is, is het hen verbieden van juist hetgeen jij op dat moment van hen verlangt. Als wij de kids na het eten tegen 18.00uur naar boven sturen om te douchen dan wordt daar door onze oudste (4) steevast negatief op gereageerd; “ik heb geen zin!”, “ik wil niet!”, “straks!” Wanneer je hem dan eindelijk boven hebt, volgt het uitkleedproces. Ook dat gaat niet met heel veel enthousiasme kan ik jullie melden. Tegenwoordig pakken we het anders aan. We vragen hem eerst gewoon naar boven te gaan en bij een negatieve of driftige reactie maken wij er een spel van. “Papa wil niet dat je naar boven gaat”. De oogjes van de peuter beginnen dan al wat te glimmen. “En papa wil ook niet dat je je boven uitkleedt”. De spurt naar de badkamer wordt op dat ogenblik met veel enthousiamse ingezet door de kleine man. Van onderaan de trap roep ik hem na dat ik ook zeker niet wil dat hij gaat douchen. Kreten van vreugde zijn dan zijn reactie. In 10 minuten tijd, zonder geworstel is het geregeld en zit hij in zijn pyama weer op de bank. Papa blij, mama blij (ook niet onbelangrijk) en kind blij, One happy family 😎
Pedagogisch oké?
Misschien niet, maar het geeft wel rust. Voor zo lang het werkt houden we het systeem intact. Ik weet ook heus wel dat het maar tijdelijk is en dat de uitdagingen straks wat groter gaan worden, het spel blijft wel interessant. Herkenbaar? En; hoe gaan jullie hier nu mee om?
Lees Interacties