Met baby Boaz naar Curacao

We schrijven 13 januari, sinds 1 week slaapt onze zoon Boaz (02-05-2012) na 8 weken eindelijk weer door. Compleet gesloopt zijn we aan het nieuwe jaar begonnen. Nu hopen dat het stand houdt!

Globetrotters

Jarenlang hebben mijn vriendin Evelien, eerst afzonderlijk van elkaar en later samen met de backpack de wereld verkend. Beiden hadden we het motto, eerst zover mogelijk weg, Europa komt later wel (als we groot zijn en een gezinnetje hebben). Algemeen is bekend dat je de eerste 2 jaar nog gratis een kind mag meenemen in het vliegtuig. We hoefden er derhalve niet heel lang over na te denken, we blijven zeker niet in Europa, dit is nog onze kans! Met een kind backpacken is lastig, derhalve leek ons een keuze voor een klein eiland in de tropen wel wat. In mijn studententijd heb ik stage gelopen op Bonaire, is een beetje een saai eiland, dus kozen we voor Curaçao met een weekendje Bonaire.

De voorbereidingen voor de vlucht

Curaçao kent een tijdsverschil van 6 uur met Nederland, maar Boaz sliep al vanaf week 14 door, dit zou zeker geen probleem gaan opleveren. Nog het meest in zaten we over de lange zit in het vliegtuig, maar liefst 10 uur en Boaz is zo bewegelijk en nieuwsgierig als wat. Tijdens onze vele vluchten in het verleden, hadden we gezien dat ouders met baby’s bij de wand van de keuken / toilet moeten plaatsnemen, zodat de baby in een bak aan de wand kan slapen. Normaal zit ik vanwege mijn lengte (ik ben 2.02) altijd bij de nooduitgang en met mijn lange benen is het zitten bij deze wand geen lekker vooruitzicht, want je kunt ze er niet strekken, maar je moet wat voor je kinderen over hebben tenslotte ;-). Helaas bleek de ‘kindvriendelijke’ maatschappij Arke Fly niet over dergelijke bakken te beschikken, maar goed dat we daar nog even over belden, want op de reisbescheiden en hun website stond dit niet. Bij de vraag wat de aanduiding kindvriendelijk op hun site dan precies inhoud, was het antwoord dat ze af en toe een snoepje komen rondbrengen. Uitgelegd dat dat voor een 6 maanden oude baby niet helemaal de bedoeling is!

Boaz zou dus 10 uur bij ons op schoot moeten zitten en slapen en dat dus op een stoel met sowieso al minder been ruimte. Lekker vooruitzicht! Daar zullen ze toch wel wat op gevonden hebben!? Na wat gegoogeld te hebben een tip gevonden om de Deryan Airtraveler aan te schaffen. Een soort van slaapzakje met 2 luchtmatrasjes in de bodem, die je zowel in een zit- als ligstand kunt zetten. Door de matrasjes zou het gewicht van de baby evenwichtiger verdeeld worden, waardoor het comfort voor zowel de baby als ouders zal toenemen. De baby zou goed moeten kunnen slapen door deze slaapcombi op de beide uitklaptafeltjes van de ouders te leggen. Klonk goed! Verder hadden we eerder al een slaaptent van Deryan aangeschaft en die beviel goed. Derhalve niet lang getwijfeld en deze slaapcombi ook maar meteen aangeschaft. Voor het bedrag (25 Euro), hoef je het ook niet te laten.

De heenvlucht

Zo gingen we dus halverwege november redelijk voorbereid op vakantie. We werden door vrienden naar Schiphol gebracht, een complete volksverhuizing, want voor de kleine moeten er toch best wat extra spullen mee. Het inchecken ging allemaal behoorlijk soepel, al ontstond er wel een behoorlijke woordenwisseling bij de laatste handbagage check over wat je nu wel of niet het vliegtuig in mee mag nemen aan babyvoeding. Aangezien het verstandig is, dat baby’s bij het stijgen van het vliegtuig wat drinken vanwege het klaren van de voorhoofdsholtes, is het verstandig direct een flesje paraat te hebben bij de start. Het afgekoelde gekookte water dat we hiertoe hadden meegenomen op voorspraak van Arke bleek uiteindelijk toch te moeten weggegooid. Gelukkig hadden we ook nog 2 pakjes kant en klare Nutrilon babymelkpakjes meegenomen. Na overleg met chef incheck mochten deze bij God’s gratie mee het vliegtuig in. De vlucht viel uiteindelijk erg mee. Van de drukverschillen leek hij geen last te hebben. Klein nadeel hij had maar 2 keer een half uur geslapen, maar we vlogen overdag en vervelend was hij niet geweest. Hadden we daar nu zo tegenop gezien!?

De aankomst op Curaçao

Bij het vliegveld op Curaçao stond de hostess van het vakantiepark Livingstone al klaar. Na de nodige kleren uitgedaan te hebben en de zonnebrillen uit de tas te hebben opgediept (uiteraard ook 1 voor Boaz) gingen we in de bus naar Livingstone. Het huisje bleek in het echt net zo mooi als op de folder. Mooi ruim, alles aanwezig en op 1 minuut van het zwembad en restaurant. Ook het strand en op het eiland bekende strandtent Zanzibar bleken op 5 minuten. Perfect dachten we. Nog snel wat Pizza’s opgesnort en Boaz aan zijn eerste potje Olvarit gezet. Klaar voor de nacht, na zo’n lange dag zullen we allemaal wel lekker slapen…

Omgedraaid nachtritme

Helaas, Boaz kon de slaap niet vatten en brulde de heleboel bij elkaar, nog maar een flesje dan. elk uur van de klok hebben we gezien. De ijdele hoop dat dit vast enkel de eerste nachten zou duren vervloog al snel. Elke nacht 5 tot 6 keer wakker. Pas na de 12^e nacht leek hij een beetje aan het ritme gewend, maar toen waren we de koffers voor de terugweg alweer aan het inpakken. Gelukkig hadden we vakantie en weinig andere plannen dan lezen, naar het zwembad, het strand en lekker eten. Dus hielden we ’s middags een siësta en gingen we al heel snel nadat we Boaz ’s avonds op bed gelegd hadden, er zelf ook maar in. Zwemmen vond Boaz echt fantastisch, in een zwemband kwam hij met een behoorlijke beenslag het hele pierenbad rond een ook in zee bleef hij de golven de baas. Ondanks de weinige nachtrust al met al toch nog een redelijke vakantie gehad.

De terugvlucht

Op de terugweg zouden we ’s nachts vliegen. Hopen dat Boaz nu iets meer zou slapen. Na de avondmaaltijd gingen alle lichten uit, ook Evelien viel al snel met haar hoofd op mijn schouder in slaap. Boaz was klaar wakker en probeerde met iedereen die naar de toilet moest contact te zoeken om ze vervolgens met zijn ogen zo lang mogelijk te volgen. Na 4 keer de video van Woezel en Pip gezien te hebben viel uiteindelijk Boaz ook in slaap. Met een slapende Boaz op schoot en Evelien tegen mijn schouder zelf nog maar wat actuele speelfilms bekeken. In deze houding zelf in slaap vallen was er uiteraard niet bij. Net toen ik dacht dat Boaz de nacht redelijk vol zou maken zet hij het op een huilen. Door de krappe positie lukt het niet om heel snel zijn flesje klaar te maken. Veel slapende, maar boze blikken van medereizigers, shit! Gelukkig gaan 2 minuten later de lichten aan en wordt iedereen welkom geheten door de purser. Pff, viel dus toch nog mee.

Slapeloosheid, part 2

Na de landing duurde het even voor we door de douane waren, de controles op vluchten vanuit Curaçao betreffen 100% controles. Alle tassen van iedereen op de vlucht worden persoonlijk gecontroleerd. Inmiddels was de winter in Nederland begonnen. Maar liefst een temperatuurverschil van 35 graden met waar we vandaan kwamen. Gelukkig werden we door de zus van Evelien opgehaald en ging de kachel op max. De hoop dat Boaz snel in zijn oude Nederlandse ritme zou terechtkomen was na de eerste nacht alweer vervlogen. Enkel nu moest er weer gewerkt worden. Eén maand heeft het uiteindelijk geduurd. We waren ondertussen op wisseldiensten overgegaan, Eef de ene nacht ik de ander. Ook schoonmoeder is er nog een paar nachten aan ten pas gekomen. Nu slaapt hij gelukkig weer hele nachten door! Volgend jaar kan Boaz nog gratis vliegen. Ik heb Indonesië nog hoog op mijn verlanglijstje staan. Volgens Eef wordt het gewoon Frankrijk!

 Ronald Hunse, sinds 5 mei 2012 de trotse vader van Boaz