Herken je dit: je rijdt naar huis van je werk, nog even wat laatste telefoontjes plegen waar je overdag niet aan toe kwam. Al bellend nader je je huis. Je parkeert je auto voor je huis, alleen nog even het gesprek afronden. Je ziet je kinderen de voordeur openmaken, verwachtingsvolle blik: Papa is thuis! Maar je bent er eigenlijk nog niet helemaal. Even nog dat telefoontje afronden. Druk gebarend naar je kinderen probeer je duidelijk te maken dat je nog even zit te bellen…maar het duurt hen te lang. Ze komen naar je auto toelopen en openen het portier ;).
De volgende dag, hetzelfde verhaal. Maar je verzint een list. Je rijdt niet meteen naar je huis, maar neemt een zijstraat. Daar zet je je auto in een parkeervak. Kun je nog even rustig het gesprek afronden. Een prima plan, of toch niet?
Bovenstaande situatie was voor mij een keerpunt in m’n vaderschap. Ik parkeerde heel vaak al bellend m’n auto op de oprit. Ook de zijstraat truc paste ik veel toe. Maar waarom deed ik dat? Waarom moest ik zo nodig, na een rit van 1,5 of 2 uur op m’n oprit nog steeds bellen? Terwijl dit toch echt family-time is?
Het kan anders…
Voor mij als vader is het thuiskomen bij m’n gezin een heerlijk moment, genieten gewoon. Ook voor de kinderen is het geweldig als papa er weer is. Alleen mijn ‘werkende ik’ gooit roet in het eten. Die is nog druk doende met van alles en nog wat. Waarom?
Ik vond dat het echt anders moest. Het lukte en lukt me steeds beter om ruim voordat ik thuis kom m’n telefoongesprekken af te ronden. Zodat ik ook nog even tijd ‘zonder werk’ heb om te landen en het werk achter me te laten. En als ik mijn auto parkeer, dan ben ik ook echt thuis. Een heerlijke knuffel van m’n kinderen en van m’n vrouw. Lekker samen nog even spelen en samen eten. Fantastisch gewoon. Ook tijdens het eten neem ik geen telefoontjes meer aan (deed ik in mijn ‘oude ik’ wel!), en het bevalt me prima. Ik moet zeggen dat ik hier ook wel goed in ‘gecoacht’ ben door mijn vrouw Ildri. In het begin was ik me niet eens echt bewust van wat ik aan het doen was.
En het werkt!
Mensen bellen me ook steeds minder tussen 18 en 20.30, ze hebben het door, geloof ik :-). Hetzelfde geldt in de ochtendspits, op dagen dat ik de kinderen naar school breng. Ook dan vind ik het fijn om even daarop te kunnen focussen. Die telefoontjes of berichtjes kunnen ook prima daarna.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!
Marius
Bron foto: Marc Pluim
Lees Interacties