Zondagmorgen. Sinterklaas is alweer even vertrokken naar het aangename Spanje. Hier spoelt regen de sneeuw van de straten. Het dooit als een dolle. De imposante sneeuwpop die de afgelopen dagen met alle kinderen uit de buurt werd gefabriceerd, is verworden tot een sneu mannetje. Vergane glorie. Wachtend op ineenstorting. Binnen staat de verwarming hoog en kleren zijn nog verboden. Pyjama verplicht!
Showtime
Het is u inmiddels duidelijk. Alle ingrediënten zijn daar. De van Sinterklaas gekregen dozen staan uitgestald. Bouwtekeningen liggen klaar. De mat ligt over de houten vloer. Showtime! Lego Technic is gaaf. Oude tijden herleven natuurlijk. Alweer ruim 25 jaar geleden, toen Lego Technic nog gewoon Technisch Lego was, vond ik het zelf ook geweldig om van de chaos aan stukjes, staafjes, radartjes, pompjes, etc. op de mat, een prachtige graafmachine of hijskraan in elkaar te bouwen. Of een trekker. Of een brandweerwagen. In elkaar. Uit elkaar. En weer opnieuw. Heerlijk. Met knieën en schouders schreeuwend om een adempauze van de pijn doorbouwen tot het af is. Het bouwen vond ik zelf altijd veel leuker dan het spelen overigens.
Kopmannen en waterdragers
Inmiddels is mijn zoontje 9. Ook hij vindt het supergaaf. En eerlijk is eerlijk: hij is beter. Mijn twee linkerhanden kan ik nu nog vakkundig verdoezelen met een paar gevatte opmerkingen. Maar er komt een dag dat hij daar genadeloos doorheen prikt. Nu al is het zo dat onze rolverdeling duidelijk is. Ik zoek alle benodigde stukjes bij elkaar en draai de bladzijden van bouwboekje om en hij bouwt. Ik de rol van waterdrager en hij die van de onbetwiste kopman. Als ik er opvoedkundig naar kijk, dan is dat natuurlijk prachtig. Je geeft namelijk graag ruimte aan je kind. Je wil zijn creativiteit stimuleren. Je wil hem laten ontdekken. Je wil hem trots laten zijn op het eindresultaat. Maar het kind in mij als vader wil natuurlijk ook gewoon de keiharde euforie van het eindresultaat. Als waterdrager smaakt het net niet zo lekker. Dan is het als Cola light. Het lijkt erop, maar je proeft overduidelijk een verschil. Als seks met een opblaaspop.
Trots en voldaan
Vanochtend hebben we ‘samen’ een vette sjofel afgebouwd. Een project van drie dagen. Zoonlief is trots en voldaan. Ik voel me als de sneeuwman in de tuin. Maar ook als de waterdrager die trots is op de prestatie van zijn kopman.
Lees Interacties