Het laat me maar niet los. De respectloosheid. De brutaliteit. De agressie. Zinloos geweld op het Voetbalveld. Het lijkt wel een “Te land, ter zee en in de lucht” onderdeel.
Voetbal is elf tegen elf en een bal. Een bijzaak. Een sociale activiteit in onze maatschappij. Een ontmoetingsgelegenheid. Sport. Gewoon vermaak. Maar als het er een beetje om spant wel in het bijzijn van een peloton blauwhelmen van heb ik jou daar. En het is nooit een oefening.
Mijn zoontje (9) voetbalt. Hij vindt het prachtig. Tien koters die samen een team vormen. Samen plezier hebben. Sociale interactie. Samen proberen beter te worden. Samen winnen. Samen verliezen. De tegenstelling tussen dat onbevangen jeugdig plezier en die vreselijke excessen, is denk ik waarom het me zo pakt.
Diep zinken
Na een ordinaire matpartij van het vreselijkste soort overleed onlangs een grensrechter. Een mens. Een vader. Er was veel aandacht in kranten, televisieprogramma’s, social media, het gesprek op straat. En ook in de lokale voetbalkantines. Diepe verontwaardiging over het gegeven dat we zover konden zinken. En toen? Toen begon het gewoon weer opnieuw. Zowel op het hoogste niveau als op de amateurvelden. Ik ben niet naïef. Maar toch is het onbegrijpelijk. De vergrijpen gingen gewoon door! Werkelijk waar, nog geen twee weken na………
Woordenspel?
Geweld en Respect. Twee begrippen. Twee gedragingen. Twee ogenschijnlijke tegenpolen. Niet dus. De overtreffende trap van Zinloos Geweld blijkt Zinloos Respect. Een woordenspel? Allerminst!
Als we onze kinderen nou eens Geweldloos Respect bijbrengen. Gewoon. Als vanzelfsprekend. Als norm. Een ambitie kijkt niet om. Wel vooruit. Geweldloos Respect als derde stadium van een nieuw soort evolutietheorie. Laat Darwin maar zweten.
VitalDaddy gaat over verspreiden en delen. Let’s share this ambition! Let’s spread ideas!
