Vaderschap begint voor de meeste vaders met de geboorte van hun kind. Net zoals elke moeder weten zij ook in het begin niet hoe zij moeten omgaan met hun kind. Dit is dus niet specifiek voor vaderschap. Maar hoe kunnen we vaderschap dan het beste omschrijven? Vaderschap is niet te definiëren in één woord, en dat komt doordat iedere vader op een andere manier inzet op de geboorte van een kind. Hoe is het om vader te zijn? Aan de ene kant heeft dit te maken met hoe vaders zelf tegen vaderschap aan kijken en aan de andere kant heeft dit te maken met hoe de maatschappij naar mannen en vaders kijkt. Deze twee punten zal ik hieronder verder uitwerken.
Vaders over vaderschap
Het eerste punt gaat over hoe vaders tegen vaderschap aankijken. Elke vader kijkt op een andere manier naar zijn vaderschap. Hoe een vader naar zijn vaderschap kijkt, bepaald voor een deel hoe hij invulling geeft aan zijn vaderschap. Een moment waarop dit te zien is, is tijdens het boodschappen doen in de supermarkt. Sommige vaders weten precies hoe zij met hun kind willen omgaan en hoe hun kind zich dient te gedragen in de supermarkt. Sommige vaders spreken hun kind aan, terwijl andere vaders hun kind zijn/haar zin geven, omdat hij/zij maar door blijft zeuren. Om het nog wat lastiger te maken, bepaald de omgeving voor een deel hoe vaders mogen handelen. Een vorm van handelen die de meeste vaders leuk vinden, is het doen van fysieke activiteiten.
Vaderschap in andere culturen
Daarmee komen we tevens aan bij het tweede punt. Hoe er tegen vaderschap aangekeken wordt is voornamelijk door de cultuur bepaald. Prof. M. Lamb en zijn collega’s (2012) hebben een boek uitgebracht over vaderschap in de verschillende werelddelen. Hij kwam tot de ontdekking dat de rol van vaders per cultuur erg verschillend kan zijn. In de islamitische cultuur is het nog steeds gebruikelijk dat de man het hoofd van het gezin is, terwijl wij in Nederland meer gewend zijn geraakt aan het idee dat een man en een vrouw gelijk aan elkaar zijn. Het gevolg is dat er een andere invulling komt van het vaderschap. Mannen in Nederland hebben daardoor een verzorgende rol in de opvoeding gekregen.
Van kostwinner naar Vital Daddy
Concluderend kan gezegd worden dat vaderschap bepaald wordt door de vaders zelf en hoe de omgeving tegen mannelijkheid aankijkt. Vaders hebben zelf invloed hoe zij invulling geven aan vaderschap en hoe dit ontwikkelt. In Nederland hebben vaders zich ontwikkeld van een kostwinnaar naar een vader die zich steeds meer bezig houdt met opvoeden. Toch blijft het nodig na te denken over hoe vaderschap vorm gegeven wordt en wat vaderschap nu eigenlijk betekend voor hoe mannen hun kinderen willen opvoeden. En het is voor mannen goed om dit te delen met anderen.
Professionals en vaderschap
Lamb (2010) geeft in zijn boek aan dat er al veel veranderd is op het gebied van vaderschap. Er komt bijvoorbeeld nu meer aandacht voor vaders binnen de opvoedingsondersteuning. Nog steeds is er binnen het werkveld en voor ouders veel onbekend over vaderschap, wat is dat nu, welke vragen hebben vaders en wat dragen zij bij aan de opvoeding. Kortom, er is nog veel werk voor vaders om aan professionals en moeders te laten zien wat vaderschap nu voor hen is.
Hoe geef jij invulling aan het vaderschap? Wat vind jij belangrijk als vader?
Referenties
Schwalb D.W, Shwalb B.J en Lamb M.E (2012), Fathers in cultural context. New York en Londen: Routledge Taylor & Francis group.
Lamb M.E (2010), The role of the father in child development. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc
Raoul van Heese zegt
Mijn eerste reactie is dat vaders veel meer naar zich zelf moeten luisteren en daarop moeten varen. Wat vind jij belangrijk dat de kinderen van je leren? Wat wil jij ze meegeven? Dit vaderschap ‘eis’ je op door een goed voorbeeld te zijn, er überhaupt te zijn voor je kinderen en er tijd voor vrij maken. Zonder gehinderd te worden door andere prioriteiten. Dit lukt je het beste door de deur achter je dicht te trekken en er op uit te gaan. Naar buiten, weg uit je vertrouwde omgeving. Sporten en spelen, het avontuur op te zoeken in het bos…iets dat mentaal bij jezelf ook de knop om doet zetten. En de andere dingen even te laten voor wat het is, plannen op een tijdstip dat de kinderen op bed liggen.