Komende tijd wil ik jullie deelgenoot maken van een keuze waar iedere ouder (dus iedere VitalDaddy) mee te maken krijgt. Je kind gaat van de basisschool af en moet een school kiezen voor voortgezet onderwijs. Je kind heeft ideeën, maar jij als vader natuurlijk ook. Dat kan wel eens conflicten opleveren. Voor onze oudste dochter was het niet zo moeilijk. Een prima cito score met advies Havo/VWO. In mijn tijd was er eigenlijk maar 1 optie. Alle christelijke basisscholen leverden leerlingen voor de christelijke scholengemeenschap, en alle openbare basisscholen deden dat voor het openbare voortgezet onderwijs. Tegenwoordig is de keuze enorm. Er wordt een scholen markt georganiseerd, en je kunt zo uit 15 scholen kiezen. We zijn naar een aantal open dagen geweest ( leerlingen zijn big business) en ieder school presenteert zich optimaal. Kosten nog moeite worden gespaard. Je krijgt zelfs de indruk dat er meer geld in het werven van leerlingen gestoken word als in de kwaliteit van het onderwijs, maar dat ter zijde . Ze wilde naar een kleine school (geen leerlingenfabriek) en de keuze was al snel gevallen op Lyceum Elst. Hoewel de media niet enthousiast waren over deze school, slechte berichten van de inspectie, hebben wij als ouders eigenlijk geen klagen. Inmiddels zit ze in het tweede jaar en het gaat ( afgezien van wiskundige incidenten) prima met onze puber.
Inmiddels zit onze tweede dochter in groep 8 en ook daar begint het feest van keuze. Je moet weten dat ze met haar 11 jaar een zeer fanatiek turnster is. Ze heeft een talent en leeft ervoor. Al 2 jaar traint ze tussen de 9 en 12 uur per week ( we lijken wel een taxibedrijf) en ze doet mee in de landelijke top. Haar kamer hangt vol met medailles. Iedere maandag, woensdag en vrijdag trainen, en rond 20.30 uur thuis, na eten en naar bed. Regelmatig ook op zondag ochtend is ze in de turnhal op sportpark Valkenhuizen. Daarnaast traint ze af en toe op zaterdag bij een vereniging in Den Bosch, gewoon omdat ze dat geweldig vindt. Turnen is haar lust en leven. Daarnaast is ze gezegend met een gezond stel hersenen, een leergierig karakter en een discipline die ze duidelijk niet van haar vader heeft. Of het nu reëel is of niet, ze heeft een droom en dat zijn de Olympische spelen. Volgens eigen zeggen is ze “On the road to Rio”. Zelfs terug van 2 dagen schoolkamp zonder veel nachtrust, gaat ze aansluitend nog 3 uur trainen. Als ouders weet je niet goed wat je moet. We willen haar niet “pushen”. We denken dat het niet goed is om haar, denk aan voormalig Oost Europese praktijken, te drillen. Natuurlijk ben je trots op wat ze doet, maar onze dochter moet niet presteren opdat wij dan met haar kunnen pronken. Zelf zit ze ook zo in elkaar, ze staat er niet op voor. Haar schoolvriendinnen weten wel dat ze lenig is, maar ze verteld niet uit zichzelf dat ze uitzonderlijk is, en daar zijn we erg blij mee.
Nu breekt de tijd aan dat ze keuzes voor het voorgezet onderwijs gaat maken. Kan je die keuze eigenlijk een kind van 11 laten maken? Moet je als ouders die keuze voor haar maken? Gaat ze naar regulier voortgezet onderwijs, en blijft ze turnen zoals ze nu doet? Gaat ze naar een speciale opleiding waar ze vrijstellingen krijgt om topsport te bedrijven? Dat zou in Rosmalen/ Den Bosch zijn. Iedere dag met de trein om 7.15 weg, ’s-Avonds rond 19.30 weer thuis. Ze is dan 12 jaar, het is haar droom. Moeten wij als ouders haar die onthouden? Of moeten we haar beschermen en ontmoedigen? Welke invloed heeft dat op de rest van ons gezin? Op ons als ouders, maar ook op de oudere en jongere zus ? Kan je je aandacht nog eerlijk verdelen? Wat zijn de financiële consequenties, en wat betekent dat voor de andere kinderen? Komende maanden houd ik jullie op de hoogte van dit proces. Wat er ook uitkomt, ik wil dat ze aan het einde ervaren dat we het beste met ze voor hebben. Ik wil tenslotte de beste vader ter wereld voor ze zijn!
