Nadat mijn vrouw in het ziekenhuis is geweest en haar suikertest goed was hadden wij weer een afspraak bij onze eigen verloskundige. Tijdens de 20 weken echo was ons al verteld dat ons kindje wat groter was dan gemiddeld. Geen reden om ons zorgen over te maken werd ons verteld door de echoscopist. Zeker omdat mijn vrouw bijna 1.90 is en ik vroeger net niet de twee meter aan tikte. Inmiddels is daar door de verschillende breuken wel al bijna 10 cm vanaf, maar een grotere baby was eerder normaal dan afwijkend. Het zou pas vreemd worden als ons kindje kleiner was dan gemiddeld.
Tegenwoordig worden er door onze verloskundige ook groei-echo’s gemaakt. Dit houdt in dat er in een tijdsbestek van ongeveer 2 tot 3 weken twee keer een echo wordt gemaakt zo rond de dertig weken zwangerschap. Met deze echo’s kan dan bekeken worden hoe de groei van ons kindje vordert. We hebben dus later een afspraak voor de eerst groei-echo. Deze kan gewoon door onze eigen verloskundige gemaakt worden dus dat is makkelijk. Vol vertrouwen gingen wij dan ook naar de afspraak. Omdat wij beiden niet willen weten of we een jongentje of een meisje gaan krijgen konden we af en toe niet meekijken.
De eerste ‘groei’ echo: niets aan de hand?
Terwijl tijdens de eerste echo’s er voor ons nog maar weinig te zien was, zijn de echo’s nu vooral heel erg mooi. Alles is zo duidelijk zichtbaar. De armpjes, beentjes, het rompje en het hoofdje. Voor de groei-echo wordt de omtrek gemeten van het hoofdje, het rompje en de lengte van de beentjes. Deze drie waarden worden dan in een grafiek gestopt, en voilà, je weet precies waar je staat. We kregen te horen dat onze baby beentjes had van gemiddelde lengte, een gemiddeld rompje, maar een omtrek van het hoofdje van P95. Dit houdt concreet in dat 95% van de baby’s een kleiner hoofdje heeft dan onze baby en 5% een groter hoofd. Dat zijn nou niet waarden die je wilt horen. De verloskundige heeft hierover contact gezocht met het ziekenhuis, dit om te kijken of deze waarden tijdens de 20 weken echo ook al verhoogd waren. Er zijn gelukkig geen alarmbellen af gegaan, maar er is wel besloten om over 3 weken nogmaals te kijken. Als dan de waarden weer anders zijn dan normaal, dan moeten we maar verder kijken. We willen er nog niet over nadenken dat alles niet helemaal tussen de geijkte lijnen past. Gelukkig zijn wij beiden dat ook niet. Ondertussen hoop ik wel dat de waarde in de volgende echo wel wat meer gemiddeld is. Binnenkort staat de tweede echo op het programma, dus laten we hopen dat alles goed is dan.
Voorlichting borstvoeding: (wat) moet je (er)mee?
Verder ben ik afgelopen week met mijn vrouw mee geweest naar een voorlichtingsavond. Ik heb mezelf voorgenomen om zoveel mogelijk mee te gaan naar welke afspraak dan ook die mijn vrouw heeft. Dus op een gegeven moment kwam de vraag of we ook naar de borstvoedingsadviesavond zouden gaan van de verloskundige. Een kraamverzorgster zou dan uit komen leggen wat mijn vrouw allemaal zou kunnen verwachten in de eerste weken van haar kraambed. Omdat we niets gehoord hadden of de avond door zou gaan heb ik diezelfde middag nog even gebeld. Om te vragen of het door ging, maar stiekem ook wel een beetje met de vraag of ik wel mee zou moeten gaan. Er waren in het verleden niet veel mannen mee geweest naar zo’n avond vertelde de verloskundige, maar ze zou het heel leuk vinden als ik met mijn vrouw mee zou komen. Tja, en zeg dan ook nog maar eens “Nee”.
…en dan zit je daar…
Zo gezegd zo gedaan, ik ben met mijn vrouw in de auto gestapt. Aangekomen bij de verloskundige was ik inderdaad de enige man in een gezelschap van 13 vrouwen waarvan ook nog eens 7 zwanger. Best intimiderend allemaal. Ik dacht nog bij mezelf, ik duik daar wel achter in dat hoekje. Ik hoef toch niet zoveel, maar dat werd mij door mijn vrouw niet in dank afgenomen. Overigens ging gelukkig niet de hele avond over de zwanger zijnde vrouw. Er werd ook wat verteld over de voordelen van borstvoeding en wat er allemaal op je af zou kunnen komen. Dus ook wat er allemaal verwacht wordt van de partner. Na een half uurtje was ik een beetje gewend aan al die hormonen om mij heen. Allemaal vrouwen die bewust een keuze gaan maken in wat voor hun kindje misschien wel de beste start is die het zich kan wensen. Allemaal vrouwen die daar onzeker over zijn, soms terecht, soms misschien meer uit onwetendheid. Sommige vrouwen kregen hun eerste kindje en wilden gewoon meer weten, andere vrouwen hadden hun tweede zwangerschap en waren vooral aan het uitzoeken waarom het de vorige keer wel of niet goed was gegaan. Allerlei zaken waarvan ik het bestaan wel wist, maar geen idee had waarvoor ze zouden dienen kwamen ter sprake. Van tepelhoedjes tot aanlegposities etc. Ineens werd voor mijn duidelijk dat er ons nog wel wat te wachten staat na de geboorte! Ondanks dat mijn vrouw niet zo van de zwangere vrouwen clubjes is waren we blij dat we naar deze avond toe zijn geweest.
De (spannende?) tweede groei-echo
Komende week is het weer een spannende week, op naar de tweede groei-echo. We gaan er een beetje vanuit dat de groei van ons kindje een beetje bijgetrokken is. Zodat we de komende tien weken nog ontspannen verder kunnen gaan. Zo niet dan word de keuze van thuis bevallen of in het ziekenhuis waarschijnlijk wel voor ons gemaakt. We hopen er het beste van. Meer over de laatste loodjes vertel ik jullie in mijn volgende blog.
Lees Interacties