Kikkervisjes vangen

Vorige week gooide ik een hengeltje uit in de sloot achter mijn huis. Mijn kroost had geen zin om mee te gaan. Nou ja, dan niet. Het hoeft niet hoor, het mág. Dus ik er lekker even alleen op uit. Het hoognodige meegenomen. Na wat voeren ving ik de ene voorn na de andere. Het was ingooien en ophalen. Ineens viel mijn oog op de kleine zwarte kikkervisjes die dicht bij de kant tussen de algen zwommen. 

Herinneringen

Dikkopjes zo noemden we ze ‘in mijn tijd’. Ik weet het nog goed. Een augurkenpot XXL, boven op de kast op m’n slaapkamer. Waardoor je mooi de ontwikkeling van de beestjes kon volgen. Ik ving ze samen met m’n vader in de sloot aan de Molenveldsingel in Doesburg. M’n vader maakte hiervoor een speciaal netje voor me (van een panty van m’n moeder…). Na de vangst gingen de beestjes dus in de pot. Van wasknijpers maakte ik een speciaal ‘vlot’, waarop de kikkers lekker konden luieren, zo had ik bedacht.

Kannibalen

Helaas vergat ik me te verdiepen in het voedingspatroon van de dieren. Ik stelde me voor dat ze, net als veel vissen, brood aten. Dus gooide ik zo nu en dan een vlokje brood in het water…De kikkervisjes werden al snel groter en kregen pootjes. Ik was in m’n nopjes. Totdat ik ontdekte dat er steeds minder visjes in de pot zaten… Die beesten blijken kannibalen te zijn! Tenminste, als je ze niet voldoende eten geeft…. (mea culpa Marianne Thieme!). Weer wat geleerd.

‘Kikkervisjes!!’

Terug bij de sloot. Ik kijk naar de dikkopjes en besluit een ‘one word app’ naar onze gezinsgroep te sturen: Kik-ker-vis-jes!! Niet veel later verschijnen mijn oudste meiden compleet met laarzen bij de sloot. Waar dan pap? Ik wijs ze op de zwarte bolletjes met staartjes in het ondiepe water. Gefascineerd zoeken hun ogen de bewegende diertjes. Daar! Daar! Nee daar! Hun aandacht was gewekt.

Onverstoorbaar

Toen ze deze ontdekking eenmaal hadden gedaan, waren de dames volledig gefocust. Onverstoorbaar en met gedrevenheid en teamwork werden goeie nieuwe stekjes opgespoord. Het ene na het andere kikkervisje belandde in de emmer. Ik ging even langs huis om wat extra netjes te halen. Milo en Jorinde hadden inmiddels ook door dat er iets leuks te beleven viel en wilden ook mee. Met z’n vijven brachten we nog gezellig een tijdje door aan de slootkant. 

Honderden huisgenoten

Samen met Lisa richtte ik het onderkomen van de kikkervisjes in. Gelukkig hadden we nog een klein oud aquarium. Daarin legden we wat stenen. We besloten algen en ‘drek’ uit de sloot als bodem te gebruiken. En natuurlijk origineel Arnhems slootwater. Immers, aan dit alles waren de kikkervisjes gewend. Ze moeten zich natuurlijk wel thuis voelen! Nadat we de bak met slootwater hadden gevuld, bleken er niet alleen de kikkervisjes te wonen. De bak blijkt bevolkt door honderden piepkleine en minder kleine huisgenoten! Regelmatig staan de kids voor de bak om naar het krioelende spul te kijken.

Voedsel

En natuurlijk had ik geleerd van mijn vroegere avonturen. Brood… da’s dus niet zo’n goed plan. Op internet lezen we dat kikkervisjes komkommer, tomaat en gekookte spinazie lekker vinden. We kiezen voor de tomaat. Klein snijden en hoppa, het bakkie in. Op de site waterwereld.nu kun je meer over over ontwikkelstadia van de beestjes en de meest geschikte voeding vinden.

Straks over naar fruitvliegjes… 🙂