Ouders moeten weer gaan opvoeden

Vandaag verscheen in meerdere dagbladen, waaronder het AD, een interview met sociaal pedagoog Gitty Feddema. Ik hoorde haar ook even op de radio bij Nieuws & Co op NPO 1. Feddema is auteur van verschillende opvoedingsboeken. En ze trok mijn aandacht met rake statements over (het ontbreken van) de rol van de ouders bij de opvoeding van hun kinderen. Volgens Feddema doen ze het er even bij en zijn ze nog veel te veel bezig met carrière, hypotheek en andere zaken. Dit lijdt volgens Feddema tot een onleefbare samenleving en een onopgevoede generatie.

Carrière en hypotheek op 1

Al die berichten van onbeschofte, ongezonde en ongelukkige kinderen hebben volgens Feddema te maken met het ontbreken van opvoedende ouders. “Vaders en moeders storten zich met al hun energie op werk, carrière en het betalen van de hypotheek, vakanties en  spullen en investeren steeds minder in hun kinderen”.

Negatieve aandacht

Feddema ziet steeds meer egoïstische en brutale kinderen, daarnaast zijn er nog de binnenvetters. “Het gebrek aan ouderlijke aandacht kan kinderen kweken die permanent negatieve aandacht vragen, maar ook kinderen die fundamenteel onzeker in het leven staan.”.

Veilige basis

Feddema benadrukt dat dit al in het prille begin van groot belang is. “Sommigen denken dat het bij een baby niet uitmaakt, maar het is juist cruciaal dat die dan zoveel mogelijk bij de ouders is. Dáár wordt een basis gelegd voor het gevoel van veiligheid en geborgenheid. In de crèche doen leidsters hun best, maar ze kunnen onmogelijk op de noden van zoveel kinderen inspringen.”

En Feddema heeft ook een interessant oplossing….

Ouders in plaats van kinderopvang

Feddema roept ouders op om in de eerste vier jaar van het leven van het kind hun werkzaamheden zo terug te brengen dat ze samen voor hun kind(eren) kunnen zorgen, zodat er geen zorg van buitenaf meer nodig is. Als het kind naar school gaat kan eventueel de part time baan weer wat worden uitgebreid. “Maar ook dan is het belangrijk om er als ouder te zijn, tot ver in de middelbare schooltijd. Kinderen zijn er pas met een jaar of 15, 16 aan toe om alleen te worden gelaten.”.

Een kind verdient aandacht, liefde en tijd….

“Een kind is geen ding dat je af en toe tevoorschijn haalt en weer wegstopt als het niet goed uitkomt. Een kind verdient aandacht, liefde en tijd. Daar gaat het me om. Om de basis rechten van een kind dat er niet om vraagt om soms wel met elf opvoeders te maken te krijgen. Ik zie de crèche met wisselende leiders soms als vorm van gesubsidieerde kinderverwaarlozing.”

De hele maatschappij knapt ervan op

Volgens Feddema zullen zullen wel minder ‘brutale döner-jongeren’ zijn omdat ze binnen de veilige gezinsstructuur leren wat wel en niet kan. Ook verwacht zij dat de wachtlijsten voor psychische bijstand verdwijnen. “Echt, de hele maatschappij knapt ervan op als ouders meer tijd voor hun kinderen maken.”

Financiering

Feddema heeft ook al financiering voor haar plan om ouders minder te laten werken. “Ik zou graag zien dat het Rijk het inkomen van die parttime werkende ouders tijdelijk aanvult. We zijn immers geen geld meer kwijt aan opvang”.

Kinderen als spiegel

En tot slot nog even een confronterend gegeven. “Ouders moeten zichzelf de vraag stellen: staan de kinderen bij ons echt op de eerste plaats? Ouders verwijten andere ouders vaak niet goed op te voeden. Maar bedenk: kinderen zijn vaak een hele goede spiegel van je functioneren als ouder. Schreeuwen ze, zijn ze gestresst, gedragen ze zich egoïstisch? Dan hebben ze het hoogstwaarschijnlijk van jou. Wat hun ouders voorleven, doen zij na.”

Conclusie

Ik denk dat Feddema hier een punt heeft. Ik geloof er echt in dat de rol van zowel de moeder als de vader erg belangrijk is in het veilig op laten voeden van de kinderen. In mijn werk als coach en verandermanager kom ik nogal eens situaties tegen die terug te voeren zijn tot de kinderjaren. En dan vooral op de relatie (of het ontbreken hiervan) met papa of mama.

Ik fantaseer in de tussentijd even… Hoe zou Nederland eruit zien als we als ouders van jonge kinderen massaal deeltijd gaan werken en meer tijd met ons kroost door gaan brengen? Ik vind het een verkwikkende, uitdagende en inspirerende gedachte. Daar wordt Nederland vast leuker van. En het is goed voor onze kinderen.

Marius van Regteren

Marius van Regteren (1971) is de trotse vader van Lisa (2001), Rosanne (2002), Milo (2006) en Jorinde (2008) en getrouwd met Ildri. Naast zijn rol als vader en echtgenoot, werkt hij als coach en begeleider, waarbij hij graag leiders helpt om zichzelf en de mensen om hen heen tot bloei te brengen (zie www.mpoweru.nl). Marius houdt ervan om het leven te ‘bestuderen’ en zijn bewust-zijn en dat van anderen verder te vergroten. In dat kader heeft hij in 2012 VitalDaddy opgezet, de voorloper van de Stichting voor Betrokken Vaderschap / VDRS. Met VDRS wil hij een platform creëren om betrokken, aanwezig vaderschap in Nederland nog nadrukkelijker op de kaart zetten. Zijn motto: investeer in je vaderschap, dat is de beste investering die een vader kan doen!

Lees Interacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *