Omgaan met vrije tijd
De keuze om te kiezen voor co-ouderschap was snel gemaakt. Zoveel keuze was er ook niet. Wij werken immers beiden fulltime. Dan is het niet te doen om de één op te zadelen met meer zorgtaken dan de ander. Ik vind het bovendien gaaf om vader te zijn. De ontwikkeling van de kinderen gaat razendsnel en daar wil ik zoveel mogelijk van meekrijgen. Het valt mij op hoe vaak met name mannen vragen hoe ik mijn co-ouderschap in vredesnaam kan combineren met mijn werk. Op welke wijze mijn exgenote dat allemaal organiseert interesseert hen blijkbaar niet zo. Eerlijk is eerlijk, in het begin maakte ik mij ook wel zorgen of co-ouderschap überhaupt wel te doen zou zijn. In de praktijk valt het tot nu toe allemaal mee. Ok, ik lever aan de ene kant iets aan flexibiliteit in maar ik krijg daar aan de andere kant weer flexibiliteit voor terug. Per saldo is mijn flexibiliteit zelfs toegenomen. Geloof het of niet. Neem nu deze week; de kinderen breng ik woensdagochtend naar school en ik zie ze pas weer op maandagavond. En dat om de twee weken. Natuurlijk is dat wennen niet in de laatste plaats voor de kinderen; maar de knop moet vroeg of laat toch echt om. Wanneer de knop omgaat zal voor iedereen anders zijn. Wat je vooral niet moet doen, is je schuldig voelen over het feit dat je van de één op de andere dag beschikt over ‘zeeën’ van vrije tijd. Dat is een soort zelfkastijding en voor niemand goed. Het is trouwens niet zo dat ik de vrijgekomen tijd ernstig heb gemist de afgelopen jaren maar verkeerd voelt het in ieder geval niet; stiekem best wel lekker eigenlijk.
Goed bedoelde adviezen
Vrienden en collega’s weten wel raad met de invulling van al deze tijd. Zonder teveel in details te treden krijg ik allemaal ‘potentiële vrijetijdsbestedingen’ toegespeeld. Dat varieert van het inschrijven bij tal van datingsites, mij laten introduceren op verjaardagen van vrienden-van-vrienden, het bezoeken van singlecafe’s (alsjeblieft zeg) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een enkeling beperkt zich sec tot een sportief advies. De rode draad van al deze goed bedoelde adviezen is dat ik minimaal een jaar lang ‘moet genieten en knallen’ zoals laatst iemand zei. ‘En knallen kan je alleen als je goed in shape bent’, vervolgde hij. Hij sprak uit eigen ervaring. We zullen wel zien wat de toekomst brengt. Het geadviseerde vooruitzicht klinkt vermoeiend en enerverend tegelijkertijd. Wat het goed in shape komen betreft; dat was ik al van plan tijdens mijn huwelijk.
‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’
Al jaren voer ik een strijd tegen de overtollige kilo’s. Het lukte maar niet om af te vallen. Ik kwam daarentegen ook niet echt aan. Mijn lijf had blijkbaar een comfortabele balans gevonden. Door alle stress van de afgelopen maanden is die balans eindelijk doorbroken. Voor het eerst sinds 10 jaar geeft de weegschaal op mijn werk een gewicht onder de 100 kilo aan; een prettige bijkomstigheid. Thuis kan ik mij niet meer wegen; deze schaal is vanzelfsprekend door m’n exgenote opgeëist. Opvallend vaak hoor ik bekenden zeggen, dat ik een smaller bekkie heb gekregen. Zelf zie ik dat nog niet maar wat kan mij dat schelen. Als anderen het het maar zien. ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’, zei Cruijff . Tot mijn grote vreugde pas ik ook weer in twee Italian Dress Shirts. Drie jaar geleden heb ik deze shirts in een opwelling gekocht zonder eerst te passen. Ze bleken iets te slim-fit te zijn. Althans, voor mijn postuur. Van één shirt was direct het middelste knoopje eraf gesprongen tijdens het veterstrikken; een genant moment. Mijn moeder was zo lief om het knoopje er weer aan te zetten. In no time was het gepiept; draad en naald in haar vingers vormden een gelukkig huwelijk. Terloops gaf zij tijdens het precisiewerk aan dat ik het huishouden langzaam weer een beetje liet verslonzen. ‘Je begon zo voortvarend jongen’, zei ze. Mijn vader gaf mij achter haar rug een vette knipoog. Ik kan er om lachen……moeders blijven voor altijd zorgzame moeders……
Wordt vervolgd
Tijd voor een Bucket List JW => http://neakin.hubpages.com/hub/100-Bucket-List-Ideas-to-do-Before-I-Die
Going nuts boy!